Wat is zeaxanthine?
Zeaxanthine is een carotenoïde, een natuurlijke kleurstof die voorkomt in planten en gekleurde groenten en fruit. Het is een krachtige antioxidant en speelt een belangrijke rol in de gezondheid van onze ogen.
We kunnen zeaxanthine niet zelf aanmaken en moeten het daarom uit voeding of supplementen halen.
Vitamine voor je ogen
Hoewel zeaxanthine strikt genomen geen vitamine is, speelt het samen met luteïne een essentiële rol in de gezondheid van je ogen. Het wordt daarom weleens genoemd als oogvitamine.
Deze stoffen komen van nature in hoge concentraties voor in de macula, het centrale deel van het netvlies dat verantwoordelijk is voor scherp zicht.
Zeaxanthine en luteïne helpen je ogen door:
- Schade aan het netvlies te voorkomen als antioxidanten
- Blauw licht te filteren (wat bijdraagt aan de bescherming van lichtgevoelige cellen)
Wetenschappelijk onderzoek
In een meta-analyse van 46 studies, met in totaal 3189 deelnemers, bleek dat een inname van ≥20 mg per dag van luteïne/zeaxanthine het risico op AMD (een leeftijdsgebonden aandoening van de macula) helpt verkleinen met 11%. (1) [1]
Dit is een veelvoorkomende oorzaak van slechtziendheid bij ouderen.
Zeaxanthine supplementen
Ons lichaam kan zeaxanthine niet zelf aanmaken. Dat betekent dat je ze via voeding binnen moet krijgen. Wanneer dat (tijdelijk) niet lukt, kun je als aanvulling een zeaxanthine supplement gebruiken.
Deze supplementen zijn beschikbaar in capsules of tabletvorm en worden vaak gecombineerd met andere natuurlijke stoffen die bijdragen aan de gezondheid van je ogen, zoals luteïne.
Goudsbloem
Zeaxanthine in supplementen wordt vaak gewonnen uit goudsbloem (Calendula officinalis), bekend van calendulazalf.
Maar goudsbloem heeft meer te bieden: het bevat verschillende plantaardige stoffen (fytochemicaliën). Goudsbloemextract bestaat slechts voor 1% uit zeaxanthine, maar bevat daarnaast luteïne, saponinen, flavonoïden en triterpenen.
Deze mix maakt het extract een veelzijdige bron van nuttige stoffen.
Het Tagetes erecta- extract
In onze hoogwaardige multi vitamine Multi Premium, gebruiken we het Tagetes erecta-extract, een natuurlijke en rijke bron van zeaxanthine en luteïne.
In vergelijking met andere bronnen, zoals eidooiers of groene bladgroenten, is dit extract bijzonder omdat het specifiek deze twee stoffen in een hoge concentratie levert.
Daarnaast is het extract afkomstig van een duurzame en milieuvriendelijke bron.
Hoe gebruik je zeaxanthine?
Zeaxanthine is vetoplosbaar, wat betekent dat het doorgaans beter wordt opgenomen wanneer het wordt ingenomen met een maaltijd die vet bevat.
Zeaxanthine en luteïne
Zeaxanthine en luteïne lijken qua structuur veel op elkaar (alleen de opstelling van de atomen is anders).
Ze versterken elkaars werking en komen dan ook vaak in combinatie voor, zowel in de natuur als in supplementen.
Werking als antioxidanten
Beide zijn krachtige antioxidanten die het lichaam helpen beschermen tegen instabiele moleculen die ook wel vrije radicalen worden genoemd.
Te veel vrije radicalen kunnen cellen in het lichaam beschadigen en zorgen voor zogenaamde oxidatieve stress.
Als antioxidanten kunnen zeaxanthine en luteïne helpen:
- Om eiwitten, vetten en het DNA te beschermen tegen oxidatieve schade.
- Bij het recyclen van glutathion, een andere belangrijke antioxidant in het lichaam.
Zeaxanthine in je voeding
Ik noemde het al eerder, zeaxanthine komt voor in allerlei natuurlijke voedingsbronnen.
Hoewel een zeaxanthine extract in een supplement een hoge concentratie werkzame stoffen biedt, zijn deze voedingsmiddelen ook een goede en natuurlijk bron van zeaxanthine:
- Groenten: Spinazie, boerenkool, maïs, paprika, zoete aardappel en pompoen
- Fruit: Mango, mandarijnen en kiwi
- Eidooiers: Bevatten goed opneembare zeaxanthine
- Algen: Spirulina en Dunaliella salina
Gebruikte bronnen
- Wilson, L. M., Tharmarajah, S., Jia, Y., Semba, R. D., Schaumberg, D. A., & Robinson, K. A. (2021b). The Effect of Lutein/Zeaxanthin Intake on Human Macular Pigment Optical Density: A Systematic Review and Meta-Analysis. Advances in Nutrition, 12(6), 2244–2254. https://doi.org/10.1093/advances/nmab071